W 1998 r. firma Lego stworzyła robota – RCX, który posiadał dwa silniki oraz kilka czujników: dotyku, światła, obrotu i temperatury. Był to jeden z najlepiej sprzedających się wtedy zestawów Lego. RCX’a można było programować na komputerze. Komunikacja odbywała się za pomocą interfejsu IRDA. W 2000 r. zmieniono procesor robota na nowszy. Do dnia dzisiejszego jest używany na uczelniach technicznych, do nauki programowania.
W 1999r. powstały dwie uproszczone wersje RCX’a; Scout i MicroScout. Oba roboty posiadały port światłowodowy, więc mogły komunikować się między sobą za pomocą światła. Scout był wielkości RCX’a i należał do zestawu Robotics Discovery Set. Był wyposażony w dwa silniki oraz czujniki światła i dotyku. Programowanie odbywało się za pomocą przycisków na robocie.
MicroScout znajdował się w zestawach StarWars, z których można było zbudować robota z tego filmu - R2D2. Micro Scout miał wbudowany tylko jeden silnik i jeden czujnik: światła. Fabrycznie wbudowano 6 programów lecz można było go także programować za pomocą sygnałów świetlnych lub kodów paskowych.
Potem, w 2001 r. powstał Cyber Master. Ten robot posiadał antenę do komunikacji radiowej, silnik i czujnik obrotu. Nie był programowalny, był tylko zdalnie sterowany. Osiągnął minimalną popularność w Stanach Zjednoczonych i Nowej Zelandii.
Następnie, w 2002 r., powstała seria robotów Spybotics. Były to kolorowe roboty „szpiegowskie”, programowane przez komputer. Zestawy te były także grą, wgrywano do nich misje, a za pomocą sterowania radiowego, dom stawał się miejscem pracy „agenta”, właściciela Spybota. Robot ten posiadał czujnik światła i dotyku, dwa silniki i port światłowodowy.
W następnych latach aż do 2006 r. firma Lego przeżywała kryzys i wszystkie poprzednie roboty zostały wycofane. W tym samym czasie powstał Lego NXT, który otrzymał nagrody: „Najlepsza zabawka roku 2006”, „Najlepsza zabawka roku 2007” i „najlepsza zabawka roku 2008”. Zestaw ten jest wyposażony w 4 czujniki (dotyku, światła, odległości, dźwięku), trzy silniki i port Bluetooth. Można go programować zarówno za pomocą komputera jak i przycisków na module sterowania. Jest z powodzeniem wykorzystywany na uczelniach wyższych w Polsce i na świecie, np. na AGH w Krakowie czy MIT w Cambridge (Massachusetts, USA)
W tym samym roku stworzono drugą, znacznie uproszczoną wersję robota NXT, zaprojektowaną tak, aby nadawała się dla młodszych dzieci. Posiada on tylko cztery czujniki w tym dwa dotyku lecz aż trzy silniki.
Rok temu powstał robot WeDo, przeznaczony do zabawy dla dzieci w wieku 5 – 7 lat. Nie posiada on mikroprocesora, jest podpinany do portu USB w komputerze. Posiada tylko dwa czujniki i jeden silnik.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz